Juni 2000

Ma 26-6-2000: De pagina over het 75-jarig bestaan is on-line. Momenteel staat alleen nog de brief de verzonden ons naar de oud-leden op deze pagina.

Zo 25-6-2000: De laatste opkomst van het jaar zit er weer op. Traditiegetrouw was dat een groots kampvuur. Voor het kampvuur hebben de verkenners en de rowans nog hun zomerkampmateriaal bijelkaar gezocht. Na het kampvuur heeft de staf nog het gehele troephuis een schoonmaak beurt gegeven.

’s Ochtends is de staf samen met het bestuur begonnen met het invouwen van de brieven voor de reunie van volgend jaar. Daarover zal zeer binnenkort een pagina worden geopend. We hebben namelijk een heleboel namen, maar geen adressen. De eerste mailing die de deur uit is gegaan, besloeg zo’n 250 namen.

Vr 23-6-2000: Morgen beginnen de verkenners om 15:00 en de welpen 18:00. Dan zullen we gezamelijk eten en daarna kampvuur houden. Het is afgelopen om 20:00.

De staf verzamelt om 10:00 om brieven in te vouwen voor de eerste briefing naar oud-leden met betrekking tot de reünie van volgend jaar in verband met het 75-jarig bestaan van de groep.

Ma 19-6-2000: De welpen zijn bezig gehouden met allerlei leuke spelen en de verkenners hebben een weekendje gehad georganiseerd door de rowans.

As zaterdag is de laatste opkomst van het jaar. De verkenners gaan dan inpakken voor het zomerkamp en vlaggen om 15:00. De details over wanneer het afgelopen is en dergelijke komen nog.

Do 15-6-2000: De verkenners worden morgen-avond om 19:00 op het troephuis verwacht met rugzak en naast de standaard-uitrusting een stevige oude spijkerbroek en een lunchpakket.

Er zijn nog een aantal hike-boekjes over van de afgelopen Landelijke Scouting Wedstrijden. Als je interesse hebt kun je ze bekijken in de impiblio en bestellen in de imp-e-shop.

Di 13-6-2000: Hier volgt een verslag van de Landelijke Scouting Wedstrijden, vanuit het oogpunt van een lid van het LSW-hike-team (ik dus, Rob):

Vrijdag-middag om 15:00 stond ik paraat met auto en aanhangsel op het troephuis om de eerste lading spullen te vervoeren. Frank, Gert en Erick-Jan waren er ook. Na de eerste lading te hebben gedumpt op Buitenzorg en de staftent omhoog gezet te hebben, reden Erick-Jan en ik terug naar het troephuis om de volgende lading op te halen. Ondertussen was Gert ook ge-arriveerd op Buitenzorg met een lading spullen. Hij ging na het uitladen naar huis om de auto af te leveren en de motor op te halen. Op het troephuis aangekomen ontkoppelde ik de aanhander, daarbij vergat ik echter om de stekker eruit te halen en werd de stekker uit zijn voegen gerukt. Niets aan de hand, we laden de aanhanger vol en stoppen nog wat in de achterbak. Na het aankoppelen van de kar even testen of de stekker het nog doet! Ehm, oeps dat ging fout. Er onstond kortsluiting in de een aantal circuits van de auto, waardoor het niet meer verantwoord was om te rijden. Dus snel even wat gebeld en uiteindelijk kwam Dick, de vader van Erick-Jan ons uit de brand helpen. Hij heeft de kar naar Buitenzorg gebracht en ik ben ondertussen naar huis gereden en mijn buurman heeft toen de nodige zekeringen vervangen. Zo kwam het toch nog allemaal redelijk op zijn poten terecht, zij het dat het allemaal wat uitliep.

Mijn moeder was zo vriendelijk om mij met fiets naar de Griek in Baarn te brengen. Hier hadden we afgesproken om even heerlijk wat lekker ontspannend even wat te eten. Bij griek was Rob Kraan ook aanwezig en nog wat later kwam ook Joost aanschuiven. Hij was een tijdje op Buitenzorg wezen wachten op ons, maar kon niet op zijn vingers natellen, dat wij bij de griek zouden zitten. Laat staan, en dan hebben we het al helemaal niet over biertjes drinken in de achtertuin en douchen, terwijl de rest aan het opbouwen was.

Voldaan door het heerlijke griekse eten togen wij naar Buitenzorg. Op Buitenzorg was het nu al een stuk drukker. De meeste medewerkers hadden hun tent reeds staan of waren bezig met het opbouwen daarvan. Op het moment dat zo’n beetje iederee aanwezig was kon de LSW voor de medewerkers beginnen. Na het welkomstwoord van ons aller Ronald en natuurlijk Rob en Connie kon het feest beginnen. De kookstaf had het Blauwe Vogelhuis weer geheel in de stemming gebracht en met muziek en gezelligheid werd de nacht ingegaan.

De volgende ochtend werd er weer bijtijds opgestaan, namelijk om 7:15. Na rustig te zijn ontwaken uit onze slaap, zijn we aangeschoven bij het ontbijt, dat werd verzorgd door de kookstaf. Na het ontbijt hebben we even vergaderd over wat er allemaal nog gedaan moet worden voor de hike. Eerst hebben we een boodschappenlijstje gemaakt met materialen en andere noodzakelijke dingen, die nog gehaald dienden te worden.

Erick-Jan en Joost gingen daarmee op pad. Ondertussen gingen Gert en Frank alle papiern uitzoeken en sorteren voor de hike. Ikzelf pakte mijn fiets om nog de wat routes na te rijden om te kijken of nu alles goed in de boekjes was gekomen. Tevens heb ik met de digitale camera van Erick-Jan foto’s gemaakt van de posten. Erg leuk en in dit geval erg makkelijk zo’n camera.

Na de lunch voegden zich Peter en Corien ook toe aan ons gezelschap. Nu kon de echte voorbereiding voor de hike beginnen. We zijn de hele middag bezig geweest met het in orde maken van de noodenveloppen, boekjes verdelen, indeling maken van de ploegen per route, materialen bij elkaar zoeken, briefings maken en ga zo maar door. Gelukkig was het grote werk al verricht en hebben we de puntjes op de i eigenlijk wel erop kunnen zetten die middag. We hadden zelfs tijd om het openingsspektakel mee te maken in de kampvuurkuil. Dit was erg goed! Vooral Gert op de motor.

Na de avondmaaltijd was er dus voor mij nog ruimte om voor het eerst contact te maken met de deelnemers middels een non-competetief-spel. Ik stond samen met Corien en wat andere mederwerkers op de post “Get the picture”. Dit spel was precies hetzelfde als het tv-programma op Nederland 1 om 18:00 elke werkdag. Dit was wel lachen. Daarna was het tijd voor ontspanning in de kampvuurkuil. Hier werd weer een groots spektakel weggegeven, het was erg gaaf en indrukwekkend. De sfeer zat er goed in en de bikers zijn echte toffe gasten.

’s Avonds kregen we nog bezoek van Bert, Ruud, Robbert-Jan en Benno. Zij wilden even komen kijken hoe alles verliep. We hebben ze gelijk aan het werk gezet. De rest van het hike-team ging toen naar het Blauwe Vogelhuis, terwijl ik in de tent bij mij mede-stafgenoten bleef. In het Blauwe Vogelhuis kregen de nodige mensen een aandenken uitgereikt, omdat zij voor de vijfde keer meededen. Van het hike-team waren dat Frank, Peter, Erick-Jan en ik. Helaas zat ik dus in de tent en werd ik niet in het zonnetje gezet, jammer dan, misschien over 5 jaar. (ik heb de volgende dag wel het aandenken gekregen)

De volgende ochtend weer reeds vroeg opgestaan, want er moest om 8:30 een briefing worden gehouden op de subkampen aan de deelnemende ploegen. Dit verliep allemaal vlekkeloos en werd het tijd om de spanning wat te opbouwen en alle materialen aan de medewerkers te verstrekken en de laatste instructie’s mee te geven. De lunch bestond uit een warme maaltijd. Dat is toch wel vreemd. Aangezien ik wist dat ik voorlopig niet aan eten toe zou komen, heb ik toch maar flink wat naar binnen gestouwd.

Na de lunch was het tijd om naar de subkampen te gaan met de hike-boekjes. Ikzelf ging gelijk op de fiets samen met Corien naar het noodpunt om daar de eerste steun te bieden aan de oversteker. Langzaam aan kwam de stroom van deelnemers op gang. Na verloop van tijd kwam ook de rest van het hike-team naar het noodpunt. Hier werd de verdere strategie bepaald. Joost ging een ploeg achterna, waarvan de helft op het kampterrein nog aan de afwas stond!? Verder ging ik op weg naar de eerste post om daar te kijken hoe alles verliep. Dit was de sport-post. Hier volleybal gedaan en het spel vette hazen. Daarna ben ik doorgefietst naar de adventure-post. Deze post zat niet helemaal op het juiste punt, dus heb ik hun wat extra instructie’s gegeven met betrekking tot de route voor de deelnemers. Het juiste punt was niet ver, dus de deelnemers konden de post niet missen. Deze post had bezoek gehad van de boswachter en alles was in orde, dus dat was goed.

Na een tijdje ben ik weer teruggefietst naar de sportpost richting het noodpunt. Op de sportpost kwam ik Peter tegen, die vertelde mij dat ik naar Frank moest op OV1. Dus ik ben gelijk doorgereden naar het OV1, onderweg nog even halt gehouden bij het NP. Op OV1 heb ik Frank zijn taken overgenomen, zodat hij terug kon naar het NP. Op OV1 moest er even gezorgd worden dat de deelnemers de goede kant op werden gestuurd, want dit leverde even wat problemen op. Gelukkig was het allemaal vrij snel weer hersteld en ging het verder allemaal goed.

Dus daarom kon wel even een kijkje gaan nemen op het bordspel-post, dat toch in de buurt zat. Hier verliep alles ook goed, alleen hadden de deelnemers niet genoeg tijd om alle opdrachten te doen, maar dat was voor iedereen hetzelfde, dus dat ging goed.Na een korte stop ben ik weer terug gegaan naar OV1. Hier heb ik weer de nodige ploegen op het juiste spoor weten te brengen, die hopeloos waren verdwaald. Nadat dat opgelost was ben ik weer teruggegaan naar het noodpunt om eens te horen hoe het verder gaat.

Hier vond ik de meeste van de rest van het hike-team. Alles verliep op rolletjes en er hoefde niet veel meer ingegrepen te worden. De eerste ploegen kwamen langs, die onderweg waren naar hun laatste post, die deden het dus erg goed, want het is een grootse prestatie als je alle posten weet te bereiken. De route-techniek naar de laatste post, bestond uit een gespiegelde kaart, dus zonder kaartkennis was het bereiken van deze post onmogelijk. Een flink aantal ploegen wisten 3 a 4 posten te doen, dat was dus een groot succes. Er waren ook ploegen die maar een post gedaan hebben of zelfs geen! Dus de opzet van de hike was geslaagd, de goede ploegen werden gescheiden van de mindere. Er was een ploeg, die al na het zesde kruispunt in hun routeboekje de weg kwijt waren, terwijl deze routetechniek alleen maar uit een simpele kruispunten-route bestond.

Nu was het zaak om in de gaten te houden welke ploegen het noodpunt passeerden, de spoorwegovergang en op Buitenzorg terug waren. Hiervoor werden de communicatielijnen vol open gezet. Alles verliep voorspoedig, maar helaas. Er misten twee ploegen. Na een zoektocht van anderhalve uur werden deze uiteindelijk ook gevongen en konden ze onder begeleiding terug gevoerd worden naar Buitenzorg.

Engizins vertraagd zat dus de hike erop! Ondertussen was in de kampvuurkuil het themaspektakel al in volle gang, maar we zijn toch maar even gaan kijken. Misschien kwam het omdat we moe waren, maar de vorige avond vonden we toch gaver. Gelukkig zat de spirit er bij de deelnemers nog helemaal in. De route66 moest bedwongen worden op een manier als geen ander. Na het thema-spektakel gingen de deelnemers naar bed en konden wij de tent in om alle beoordelingsformulieren in te vullen, na te gaan, zodat Richard kon beginnen met het tellen van de punten. Het was reeds erg laat toen we eindelijk even de rust konden pakken en even nog wat gezelligheid maken.

De volgende ochtend ging er ergens een wekker, maar niemand die hem hoorde of de kracht had om op te staan. We waren de vorige dag van ’s ochtends vroeg tot heel laat in touw geweest, dus we waren nog niet bepaald uitgerust en besloten om zoveel mogelijk rust nog te pakken tot de activiteiten waar we die dag voor ingedeeld stonden. Ik stond samen met Erick-Jan en Joost ingedeeld op het ochtendspel. Dit spel begon iets later. Hierover zal ik geen woorden vuil maken. De meeste deelnemers waren nog erg enthousiast en een aantal kon de ogen nauwelijks meer open houden.

Na en tijdens de lunch hebben we zo veel mogelijk van onze spullen opgeruimd en alvast de aanhanger weer helemaal vol geladen. Na een paar keer overleg hebben we onze strategie kunnen bepalen voor de terugreis. Eerst gingen we echter nog naar de sluiting. Tijdens de sluiting werd ik samen met Erick-Jan verwacht bij parkeerbeheer voor instructie’s. Dit duurde niet land en konden we kijken naar de sluiting. Na het bekend maken van de winnaar zijn Erick-Jan en ik naar onze post gegaan om te helpen bij het aan en afvoer verkeer van de aanhanders van deelnemers. Na verloop van tijd werden we vervangen door Frank en Gert, zodat ik met de aanhanger kon gaan rijden en Erick-Jan met de auto. Na alles afgezet te hebben op het troephuis heb ik mijn moeder en broertje thuis afgezet, die hadden de auto gebracht. Ik ben toen weer teruggereden naar het troephuis en heb de aanhanger meegenomen voor de tweede lading.

Op Buitenzorg aangekomen hebben we de laatste restjes bij elkaar gepakt en zijn we naar de sluiting voor de medwerkers gegaan. Hier hebben we van iedereen afscheid genomen en zijn we de laatste lading naar het troephuis gaan brengen. Na alles uitgepakt te hebben zijn we met Erick-Jan, Peter, Corien, Gert, Joost en ik naar de chinees gegaan. Om even heerlijk te worden bediend en lekker na te genieten van een geweldige hike!

Wo 7-6-2000: In verband met de Landelijke Scouting Wedstrijden is er as zaterdag voor de verkenners geen opkomst.

Zo 4-6-2000: De verkenners hebben dus gisteren vlot gevaren. Op het troephuis werden eerst alle palen en tonnen op de fietsen gebonden om vervolgens naar het Lockhorsterbos te fietsen. Hier werden de vloten gepionierd. Dat ging allemaal best vlot. Rond 14:30 gingen de vloten te water. Stroomopwaart was er eerst een post met een balspel en daarna kon er drinken opgevist worden. Dit laatste mag je letterlijk nemen. Hierna was het vrij snel al weer tijd om huiswaarts te keren. Het afbreken van een vlot is niet eenvoudig, want alle touwen zitten door het water hartstikke strak. Uiteindelijk is het toch gelukt. Dus kon alles weer op de fietsen worden gebonden om op het troephuis de natte touwen uit te hangen, de palen op te bergen en de tonnen terug te zetten. Het was een erg warme dag en erg geslaagd!

De welpen hebben gisteren het warrige man-programma gedaan. De welpen konden hierbij op verschillende onderdelen laten zien dat zij de beste waren. Voor elk onderdeel was een aparte naam bedacht, bijvoorbeeld warrige man, en moest er bepaald worden per nest wie hier het beste in is, zonder te weten wat warrige man inhield. Warrige man hield dan in dat je een knoop uitelkaar kon krijgen en de persoon, die het snelst was van alle nesten, die won dan dat onderdeel.

De rowans zijn gisteren weer bezig geweest met het ophangen van een toegangspoort. Helaas, lukte dit niet helemaal, maar hij hangt nu wel. Volgende week wordt er nog een poging gemaakt om hem definitief goed op te hangen. Iedereen kan nu zien dat wij ons bevinden in het bos aan de Laan1914.

Wo 31-5-2000: De verkenners gaan as zaterdag vlot varen. Ze worden om 12:00 op het troephuis verwacht in correct uniform en met een oude fiets, zwembroek, t-shirt en oude schoenen om mee het water in te kunnen. Om 17:30 is de eind vlag.

Zo 28-5-2000: De rowans zijn gisteren bezig geweest met het maken van een toegangspoort voor aan de weg, zodat iedereen die langs komt kan zien, dat wij er ons troephuis hebben staan. Na het schilderen zijn ze gaan primitief koken. In de kampvuurkuil hebben ze daarvoor een vuur aangelegd en op oude voetroosters hebben ze het een en ander aan eetbare dingen trachten klaar te maken.

De welpen en de verkenners hebben samen opkomst gedraaid. Ze hebben een variant gedaan op levend stratego. Dit was wel leuk.

Volgende week gaan de rowan, waarschijnlijk, weer werken aan een nieuw Spoortje, dus als iemand wat wil schrijven, graag!