Ai, ai, Olga
Er was eens een oude rus
die woonde in de Kaukasus
en was verliefd op Olga, olé
hij zei : ‘k wil met je trouwen zus
en geef je me niet snel een kus
dan spring ik in de Wolga, olé
Refrein:
Ai, ai Olga, als jij niet van me houdt
Dan spring ik in de Wolga en kind die is zo koud
Met jou wil ik de Wodka delen
dansen als de balalaika’s spelen
ai, ai Olga, als jij niet van me houdt
Dan spring ik in de Wolga en kind die is zo koud
Maar Olga zei : Nee, dank je wel
ik blijf voorlopig vrijgezel
want ik zie meer in Iwan, olé
aan hem schenk ik mijn hart misschien
hij houdt tot ’s avonds kwart voor tien
m’n hand vast op de divan. Olé !
Maar Olga gaf hem toch geen zoen
Toen moest hij voor zijn goed fatsoen
Wel in de Wolga springen. Olé!
Hij nam een aanloop van het strand
En haalde net de overkant
En ging daar door met zingen. Olé!
(laatste twee regels van het refrein wijzigen in:)
Ai, ai, Olga je bent mijn lieve schat
Maar ach die grote Wolga, die is zo koud en nat!